Egunak eta gauak, uda eta neguak
etsipen ilunenak, zorion orduak
bizitzaren zauriak, helburu galduak
laztanik xamurrenak, bide erratuak
elkarren babesean igarotakuak.
Egunsentiko intza, goizeko loreak
itsasoaren hatsa eta koloreak
urruneko hiriak, lurralde hobeak
musika eder baten azken akordeak
maitasunezko hitzak barruan gordeak.
Eskuak eskuetan amilduak gera
erreka bat bezela menditik behera,
oinazea geurea, geurea plazerra,
itzal bihurtuko naiz zu galtzen bazera
itzalaren itzala, ezereza bera.
Mugarik gogorrena, noizpait hil beharra
igaro eta gero munduko zeharra,
mendabeltxen usaia, zure irrifarra
berriro gozatzea nere ametsa da
zeruko jardinetan, zerurikan bada.